Gelezen: The curious Incident of the dog in the night-time – Mark Haddon

The curious Incident of the dog in the night-time – Mark Haddon: grappig, ontroerend en meeslepend.

Gelezen: the curious incident of the dog
The Curious Incident Of The Dog In The Nighttime - Mark Haddon

[amazon_link id=”1400032717″ target=”_blank” ]The Curious Incident of the Dog in the night-time[/amazon_link] van Mark Haddon is een boek met een eigen Wikipedia-pagina. Het beschrijft de belevenissen van een jongen, nadat hij ‘s avonds ontdekt dat de hand van de overburen is vermoord. De jongen (Crhistopher) is autistisch, de flaptekst heeft het over Het Asperger Syndroom.

Omdat het boek vanuit het ik-perpsectief is geschreven, krijg je al snel een beeld van de belevingswereld van een autistische persoon. Het boek leestfijn en is erg afwisselend doordat de hoofdpersoon regelmatig met diagrammen uitleg geeft over zijn wiskundige fascinaties. Diezelfde wiskunde en logica geven hem houvast wanneer de wereld hem te ingewikkeld wordt. Op die momenten wordt ook veelal duidelijk hoezeer ‘gewone mensen’ in staat zijn om te interpreteren en hoofd- en bijzaken van elkaar te onderscheiden. Wie er beter af is, is soms nog maar de vraag.

The curious incident of the dog in the night-time is een mooi boek dat me meesleepte in een wereld zoals ik me die maar nauwelijks kan voorstellen. De schrijver slaagde er echter wel in mij mee te laten leven met de hoofdpersoon en me te laten nadenken over mijn ‘zegeningen’ en wist me tot het einde geboeid te houden.продвинуть сайт бесплатносамостоятельная регистрация сайта в каталогах

Gelezen: Bastaardsuiker – Arjen Lubach

Bastaardsuiker is het tweede boek van Arjen Lubach. Vermakelijk, intelligent en verontrustend.

Gelezen: bastaardsuiker
Bastaardsuiker - Arjen Lubach

Arjen Lubach is voor veel mensen een hoofd op tv of op het podium. Ik ken hem via vrienden ook een beetje als ‘gewoon mensch’, maar daar moet men zich wellicht ook niet al teveel van voorstellen. Wel is het erg cool om iemand te kennen die niet alleen op tv gezien wordt, maar ook nog eens boeken schrijft.

Zijn eerste boek (Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend, 2006) was voor mij een aardige kennismaking met wat er mogelijk verder allemaal nog achter zijn persoon stak. In ieder geval herkende ik veel van zijn humor. Tegelijkertijd vond ik het boek nogal fragmentarisch, en kwam het op mij een beetje over als een stijloefening.

Bastaardsuiker

Bastaardsuiker is het tweede boek van Arjen Lubach, en is de moeite waard. Het verhaal (waarover ik hier verder niets verklap, dat doet de uitgever hier al) is door middel van een paar verhaallijnen mooi door elkaar heen opgebouwd en is op het einde zelfs spannend. Het fragmentarische van zijn eerste boek is hier omgezet in een meer filmische toepassing van flashbacks en verschillende perspectieven, en dat vind ik al een stuk leuker. Ik las de ontknoping in één ruk uit en was niet in staat het boek zomaar opzij te leggen voordat ik wist hoe het zat.

Kan het nog beter? Ik denk het wel, en daarom kijk ik alvast uit naar het derde boek van Arjen Lubach. Voorlopig eerst nog maar even genieten van die mooie boektrailer van Bastaardsuiker:

сайтдоговор аудит сайта