Kind van je ouders, en de tijd

Sinds het faillissement van De Ondernemers, vorig jaar zomer, is er heel wat veranderd. Ik heb een boel energie teruggevonden, evenals rust en plezier in van alles. Door niet halsstarrig alleen als ondernemer geld te willen verdienen, heb ik ook financieel weer meer bestendigheid dankzij een baan van twee dagen in de week.

Tegelijkertijd bemerk ik onrust, ik ben zoekende. Er spelen voldoende ideeën door mijn hoofd om waardevolle dingen van te maken, maar ik kan slecht kiezen. Of de waan van de dag maakt dat de ideeën snel vervliegen. En dat zit me dwars. Want ik merk dat ik maar wat graag (weer) een stempel op de wereld wil drukken, hoe klein ook.

En vandaag viel me ineens iets op, een patroon dat ik al mijn hele leven bij me draag. Ik laat het er graag op aan komen. Ik ben niet iemand die heel makkelijk gedisciplineerd ergens aan begint om zo stelselmatig aan iets te bouwen. Eerder bijt ik mezelf vast in een doelstelling die me dwingt om nú aan de slag te gaan.

Laat ik eerlijk zijn: die manier van werken heeft me al veel gebracht. Heel veel van wat ik op die manier voor elkaar gekregen heb vervult me nog steeds met trots. Maar de wijze waarop het tot stand komt mag wel ietsje minder Alles Of Niets.

Of het mijn opvoeding is, of de tijdgeest, of een combinatie van factoren (waarschijnlijk) die mij zo maakte is eigenlijk niet erg interessant. Dat ik wel wat meer discipline in mijn leven zou willen aanbrengen is mijn conclusie.

Wie heeft er tips?vzlomster