Interessant om te lezen. Wellicht werd Kuitenbrouwers reactie ook wel gevoed door de eenzijdige ophef die ánderen maakten rondom het item van de EO.
Ik moet Jan Kuitenbrouwer teleurstellen: er was de ochtend na de uitzending van Uitgesproken EO over Brandon geen taart op de redactie. Het inlevingsvermogen wat Jan Kuitenbrouwer ten toon spreidt zegt, niet alleen in dit geval, meer over zijn eigen fantasiewereld dan over de echte werkelijkheid.
Toestemming
Een redacteur van Uitgesproken EO informeert bij Iris naar de ouders van Brandon. Dat leidt tot contact met Petra, de moeder van Brandon. Ook zij geeft aan al een tijd te proberen de situatie van Brandon te verbeteren, maar vooralsnog zonder resultaat. Voor de redactie van Uitgesproken EO blijft het lastig om in te schatten wat er ter plekke precies aan de hand is met Brandon.
Bij ‘s Heeren Loo stuiten we op zo’n muur. Onder het mom van privacy-bescherming willen zij tot en met de uitzending aan toe geen mededelingen doen over het “individuele geval Brandon”. Ik zeg bewust “onder het mom van” omdat een dag later en onder de grote druk van de publiciteit zo’n beetje het hele dossier van Brandon op straat komt te liggen.
Maar onder druk van de uitzending kan er een dag later plotseling wel een ruwe inschatting gemaakt worden: 40. Twee dagen na de uitzending wordt bekend dat de staatssecretaris een onderzoek laat instellen om met harde, onderbouwde cijfers te komen. We blijven het volgen.
Vorige week donderdag maakten we in Uitgesproken EO een vervolgreportage in een instelling waar ze enkele jaren geleden enkele ‘Brandons’ binnenkregen:
Deze mensen zijn er nu totaal anders aan toe, dan voorheen. Of dat voor iedereen mogelijk is, en wat daar voor nodig is, is de vraag die nog niet beantwoord is. Het is in de eerste plaats aan de gehandicaptenzorg zelf om met die vraag aan de slag te gaan. Het is ook de verantwoordelijkheid van de media om die vervolgvragen te blijven stellen. Ook Uitgesproken EO wil daar een bijdrage aan leveren. Dat Jan Kuitenbrouwer confronterende en indringende beelden onmiddellijk schaart in de hoek van ‘stemmingmakerij’ en ‘sensatie-journalistiek’, doet daar niets aan af.
