OK, doei Facebook!

Doei Facebook

Afgelopen week publiceerde Mark Zuckerberg, mede-oprichter van Facebook, een Manifesto over hoe hij denkt dat Facebook de wereld verder kan helpen:

the most important thing we at Facebook can do is develop the social infrastructure to give people the power to build a global community that works for all of us. – Mark Zuckerberg

Mooie doelstelling, alleen jammer dat Zuckerberg denkt dat hij dat met een commercieel bedrijf moet doen, waarvan de aandeelhouders toch vooral interesse hebben in de koers van het aandeel. Maar belangrijker nog, zoals Aral Balkan mooi beschrijft:

It is not the job of a corporation to “develop the social infrastructure for community” as Mark wants to do. Social infrastructure must belong to the commons, not to giant monopolistic corporations like Facebook. – Aral Balkan

Daarmee wil ik zeker niet zeggen dat een commercieel bedrijf geen bijdrage kan leveren aan de samenleving, maar wel dat de (sociale) infrastructuur waarin dat gebeurt niet in handen mag zijn van één bedrijf. Want (opnieuw Aral Balkan):

Facebook’s business model is to be the man in the middle; to track every move you, your family, and your friends make, to store all that information indefinitely, and continuously analyse it to understand you better in order to exploit you by manipulating you for financial and political gain.

Facebook isn’t a social network, it is a scanner that digitises human beings. It is, for all intents and purposes, the camera that captures your soul. Facebook’s business is to simulate you and to own and control your simulation, thereby owning and controlling you. – Aral Balkan

Mark Zuckerberg had applaus van me gekregen wanneer hij zijn doelstelling was opgevolgd met:”en dus gaan we volledig open source en stellen we onze infrastructuur open voor derden om direct concurrerende diensten op te ontwikkelen. Maar goed, dat zat er natuurlijk niet in.

Waarom vind ik dit belangrijk? Nou, zoals Ronald Mulder niet al te lang geleden opschreef:

Onder meer door het bestaan van schaalvoordelen leidt marktwerking vaak tot concentratie en zelfs monopolievorming  – Ronald Mulder

Hij beargumenteerde dat er tot voor kort niet veel te doen leek te zijn tegen de platform- en netwerkeffecten die tegenwoordig beschikbaar zijn voor bedrijven zoals Facebook, en brak een lans voor de invoering van blockchain-technologie om dergelijke platformen meer open te maken.

Of dat lukt, moeten we nog zien. Maar ik wacht niet langer totdat Facebook laat blijken te snappen waar haar verantwoordelijkheid echt ligt. Dus ik stap op.

Doei, Facebook!

Post Scriptum 2018-03-21

Ondertussen is een grotere groep mensen boos op Facebook. Ik citeer Aral Balkan nog maar eens in reactie:

Want to #deletefacebook?

Don’t.

1. Sign up for @MastodonProject

2. Get on @wire and/or @signalapp

3. Write up a post on Facebook telling your friends about these alternatives and that they can find you there (& on your own web site if you have one).

Then #deletefacebook 🙂

 

(Stemadvies) Hoe vertrouwen werkt, verandert. Onze maatschappij heeft daar moeite mee

Ik las dit stuk over de Amerikaanse president Obama, en zijn reactie op de verkiezing van Donald Trump. Naast een mooi beeld van de persoon van Barack Obama, beschrijft het goed hoe de instituten van weleer steeds minder grip hebben op de moderne samenleving.

Het deed me denken aan dit artikel dat ik een paar jaar terug schreef: “Is de ‘Global Village’ een luchtspiegeling?“. Daarin schreef ik onder andere:

En vervolgens bekeek ik twee presentaties van Rachel Botman, (deze en deze) waarin zij zegt:

“We’re starting to realize that institutional trust wasn’t designed for the digital age. Conventions of how trust is built, managed, lost and repaired — in brands, leaders and entire systems — is being turned upside down.

Now, this is exciting, but it’s frightening, because it forces many of us to have to rethink how trust is built and destroyed with our customers, with our employees, even our loved ones.”

De manier waarop vertrouwen werkt, is sterk aan het veranderen. Ooit, voor de 20e eeuw, was vertrouwen sterk geworteld in nabijheid: jij kende je buren en de andere inwoners van jouw dorp, en zij kenden jou. We leven nu in een wereld die gewend is geraakt aan geinstitutionaliseerd vertrouwen: omdat we elkaar niet persoonlijk kennen, leunen we op organisaties en derden om dat vertrouwen te borgen. Dankzij de online wereld en alle interactie en samenwerking die we daar kunnen hebben, ontstaat er een nieuw model: gedistribueerd vertrouwen. Jouw acties op AirBnB, bij Uber en op allerlei andere platformen bouwen aan een beeld van jouw gedrag dat betekenis heeft, ook voor iemand die jou niet kent.

Wie zich serieus interesseert in de impact van onze komende verkiezingen voor de Tweede Kamer, doet er in mijn ogen goed aan om te kijken welke politieke partij deze paradigma verschuiving snapt, en opbouwend, positief benadert.