Author: lykle

Kalm, nieuwsgierig en vastberaden. Stelt de juiste vragen als dagvoorzitter/moderator.

Internet-toegang als nutsvoorziening? Volgens mij kan het (bijna)

De commotie rond het aangekondigde verdwijnen van het merk XS4ALL is best groot.

Kennelijk is er een gevoelige snaar geraakt. Niet iedereen neemt er genoegen mee om via een van steeds minder grote merken online te kunnen.

Persoonlijke snaar

Ook bij mij jeukt het nu. Ik koos met opzet voor XS4ALL, omdat ik toegang wilde tot het internet via een partij die me persoonlijk behandelde, en beter voor me leek te zorgen dan al die andere grote merken. Maar er is meer.

Toegang tot het internet zou voor iedereen gelijk beschikbaar moeten zijn. Stel je eens voor dat je in deze tijd niet meer online zou kunnen, dat zou een behoorlijke impact op je leven hebben, en niet ten goede.

Toegang tot het internet zou ook zodanig moeten zijn, dat je vertrouwen kunt hebben in de veiligheid. Privacy is een groot ding. En hoewel XS4ALL daarin niet meer zo ver gaat als in het begin, was wat mij betreft hun woord en werk op dat gebied geloofwaardiger dan dat van hun grote concurrenten. Check deze post van Karin Spaink.

#Commonize

En dan is er nog iets: mijn interesse in Bitcoin en Blockchain heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld naar de mogelijkheden om (nieuwe) digitale infrastructuren op te zetten, die zich niet laten schaken door commerciële partijen, zoals Google (Alphabet) en Facebook onder andere met het internet aan het doen zijn. De aanstaande Odyssey Hackathon voor Blockchain en AI heeft dat thema ook enthousiast omarmd.

Zou toegang tot het internet niet bij uitstek geschikt zijn om als een Commons op te zetten? Zeg maar, zoals een ouderwetse Nuts-voorziening, maar dan echt in de handen van iedereen en dus niemand in zijn eentje?

Ik ben zeker niet de enige die dat denkt:

https://twitter.com/jwwesselink/status/1089911194553585664

Haalbaar?

Ik heb twee redenen om te denken dat het haalbaar is (eigenlijk zelfs drie):

  1. Volgens deze bierviltjesberekening is het commercieel goed te doen om een nieuwe Internet Access Provider te starten (onder het voorbehoud dat je je diensten allereerst alleen via glasvezel aanbiedt, anders wordt het toch snel erg duur)
  2. Een aanbeveling uit de bierviljtesberekening is om een dergelijke nieuwe IAP te starten middels crowdfunding. Zoals we ondertussen op allerlei manieren (De Correspondent, bijvoorbeeld) gedemonstreerd hebben gekregen, is crowdfunding een geweldige manier om te marketen, klantenbinding op te bouwen, en te checken wat die klanten precies van je willen hebben. Dus: om de juiste klanten te verzamelen en te geven wat ze willen.
  3. Internet Toegang is moeilijk decentraal te realiseren. Het is superhandig om het door een bedrijf te laten faciliteren. Maar dat bedrijf moet dan niet op een gegeven moment uitverkoop doen, zoals XS4ALL deed in 1998. Bedrijven als Voys laten zien dat transparantie en openheid uitstekend combineren met zakelijk succesvol zijn EN heel tevreden klanten hebben.

Zo’n manier van het bedrijf starten en organiseren zou in ieder geval een goede stap zijn in de richting van een Commonized Internet Access Provider.

Volgens mij zou het moeten kunnen. 

Tot ziens, WordPress

Natuurlijk is het onverstandig, om voornemens te maken. Maar ook deze jaarwisseling vormden zich er een paar in mijn hoofd.

Eén ervan is om werk te maken van de manier waarop ik online aanwezig ben. Daar heb ik een paar redenen voor.

Het verband is eruit

Om te beginnen voelt het allemaal wat … stoffig, versleten misschien. Een WordPress blog, een Twitter-account, Linkedin, (nee, al een tijdje geen Facebook meer), en ook nog ergens een Flickr-account. Geen Delicious meer, geen goede RSS-reader, en vooral geen goede samenhang.

Alles draait, maar daar is het ook wel mee gezegd. De verbinding is er in ieder geval tussenuit. Ik leef en interactie voornamelijk op Twitter, en vind geen manier om de grote stromen informatie die ik dagelijks consumeer handig te filteren en door te geven aan … aan wie eigenlijk? Jullie, de lezers/volgers die het kennelijk interessant vinden wat ik te filteren en te zeggen heb.

Actie

2019 moet een jaar van actie worden, besloot ik ook. Genoeg gedacht en gekletst. Handen uit de mouwen! Dus één van de dingen die ik ga doen is dit blog opnieuw uitvinden.

En de belangrijkste stap daarin voor mij is het verlaten van WordPress. Niet omdat het niet werkt. Niet omdat het open source is. Niet omdat het een van de meestgebruikte blogplatforms ter wereld is.

Maar omdat het niet meer goed voelt. Ik heb teveel werk aan het bijhouden van de plugins. Ook al gaat een heel deel van die updates vanzelf. Ik voel me te kwetsbaar, juist omdat WordPress zo populair is. Hackers aarzelen niet om iedere dag maar weer aan alle sloten te morrelen, en te zien of ze mijn site kunnen overnemen voor hun botnet, of wat dan ook.

Hugo

Daarom wil ik overstappen op een static site generator, zoals Ghost, Jekyll, Hugo of Pelican. Ik ben er nog niet uit welke ik ga kiezen, maar op basis van de reacties die ik op twitter kreeg, lijkt Hugo de beste kaarten te hebben.

En nog veel meer

Daar stopt het niet.

  • Ik zal moeten uitzoeken hoe ik migreer zonder oude links stuk te maken
  • Ik wil opnieuw website statistieken gaan gebruiken, maar dan liever niet van Google, en wel op zo’n manier dat ik de interactie van mijn tweets en blogposts beter kan volgen
  • Ik wil mijn workflow zo maken, dat het makkelijker wordt om snel een korte post of serie tweets de wereld in te schieten
  • ik wil beter laten zien waar mijn inspiratie vandaan komt, maar doe ik dat met een blogrol een linklist, of nog iets anders
  • ik wil heel duidelijk laten zien hoe geweldig RSS is
  • En er schieten me later vast nog mee zaken te binne

Kortom: houd deze stek in de gaten, er gaat de komende tijd wat bewegen.

Het ongemak van Zwarte Piet: wat nou als het jou zou overkomen?

Jahoor, Zwarte Piet. Daar is de discussie weer. Maar ondertussen is er wel het een en ander veranderd in de algemene opinie van Nederland. Lees daarvoor dit interessante artikel.

Bij de landelijke uitingen – van omroepen, bedrijven – is duidelijk waar het heen gaat met Piet: het kroeshaar, de dikke lippen en de gouden oorringen zijn verdwenen en hij zal steeds minder vaak zwart zijn, tot hij het helemaal niet meer is. Het verzet tegen de traditionele Zwarte Piet is verbreed van enkele activisten naar vele, vaak lokale actiegroepjes en een flink, spraakmakend deel van de bevolking. Talloze BN’ers keerden  zich inmiddels tegen Zwarte Piet en ook lokale (lees: stedelijke) politici (van vooral D66 en GroenLinks) doen dat steeds duidelijker. Wat vijf jaar geleden een marginale opvatting was, is nu mainstream geworden. Het veranderingsproces lijkt onomkeerbaar. – Bron

Mijn mening ten opzichte van Zwarte Piet was vijf jaar geleden ook anders dan nu. Ik realiseer me nu terdege dat hoe iets bedoeld wordt en hoe het ervaren wordt, twee verschillende dingen zijn. Ook (juist) als je er niet eerder over nagedacht had.

Maar hoe nu verder?

‘Langzaamaan Zwarte Piet aanpassen, zonder erkenning van de pijn die eronder ligt, leidt wel tot een andere Piet maar ook tot frustratie,’ zegt Verloo. ‘Zeker als racistische uitingen steeds normaler worden en de politiek zich daar nauwelijks tegen uitspreekt.’ En erkenning van de gevoelens van de voorstanders van Zwarte Piet? ‘Ja, ook dat is belangrijk. Al is dat een veel complexere zaak. In wezen gaat het hen niet om de figuur Zwarte Piet, daarvan ben ik overtuigd.’ – uit hetzelfde artikel als hierboven.

Wat mij betreft is het hemd echter nader dan de rok. Wie zich realiseert dat de huidige ordening van de maatschappij niet noodzakelijkerwijs voor altijd hetzelfde zal blijven, dient zich te realiseren dat zijn/haar positie in die ordening kan veranderen. Wat inhoudt dat er een moment kan ontstaan waarop je je zelf gediscrimineerd voelt, door traditie/gebruik. En als je je op dat moment teweer wilt kunnen stellen, zul je dat ook moeten gunnen aan de mensen die zich nu hard maken voor een gelijke behandeling.