Jahoor, Zwarte Piet. Daar is de discussie weer. Maar ondertussen is er wel het een en ander veranderd in de algemene opinie van Nederland. Lees daarvoor dit interessante artikel.
Bij de landelijke uitingen – van omroepen, bedrijven – is duidelijk waar het heen gaat met Piet: het kroeshaar, de dikke lippen en de gouden oorringen zijn verdwenen en hij zal steeds minder vaak zwart zijn, tot hij het helemaal niet meer is. Het verzet tegen de traditionele Zwarte Piet is verbreed van enkele activisten naar vele, vaak lokale actiegroepjes en een flink, spraakmakend deel van de bevolking. Talloze BN’ers keerden zich inmiddels tegen Zwarte Piet en ook lokale (lees: stedelijke) politici (van vooral D66 en GroenLinks) doen dat steeds duidelijker. Wat vijf jaar geleden een marginale opvatting was, is nu mainstream geworden. Het veranderingsproces lijkt onomkeerbaar. – Bron
Mijn mening ten opzichte van Zwarte Piet was vijf jaar geleden ook anders dan nu. Ik realiseer me nu terdege dat hoe iets bedoeld wordt en hoe het ervaren wordt, twee verschillende dingen zijn. Ook (juist) als je er niet eerder over nagedacht had.
Maar hoe nu verder?
‘Langzaamaan Zwarte Piet aanpassen, zonder erkenning van de pijn die eronder ligt, leidt wel tot een andere Piet maar ook tot frustratie,’ zegt Verloo. ‘Zeker als racistische uitingen steeds normaler worden en de politiek zich daar nauwelijks tegen uitspreekt.’ En erkenning van de gevoelens van de voorstanders van Zwarte Piet? ‘Ja, ook dat is belangrijk. Al is dat een veel complexere zaak. In wezen gaat het hen niet om de figuur Zwarte Piet, daarvan ben ik overtuigd.’ – uit hetzelfde artikel als hierboven.
Wat mij betreft is het hemd echter nader dan de rok. Wie zich realiseert dat de huidige ordening van de maatschappij niet noodzakelijkerwijs voor altijd hetzelfde zal blijven, dient zich te realiseren dat zijn/haar positie in die ordening kan veranderen. Wat inhoudt dat er een moment kan ontstaan waarop je je zelf gediscrimineerd voelt, door traditie/gebruik. En als je je op dat moment teweer wilt kunnen stellen, zul je dat ook moeten gunnen aan de mensen die zich nu hard maken voor een gelijke behandeling.
