Sinds vorige week ben ik aan het rondzoeken naar een geschikt nieuw mobiel abonnement. Je las er al wat over hier. Wat me, al zoekende, steeds meer begint tegen te staan is de rare opdeling van mobiel belgedrag in ‘bundels’.
Telecomproviders rekenen kennelijk graag in minuten, sms’jes en MB’s. Pakketjes van de één, met pakketjes van de ander. Kleine pakketjes zus, met dat andere pakketje voor de helft van de prijs. Of pas het ene pakketje wanneer je een grotere van dat andere pakketje aanschaft. En dan dus overhouden van wat je niet nodig hebt.
WTF
Mijn energieleverancier verkoopt me toch ook geen minuten leeslicht, half-uren wasmachinetijd, of kwartieren televisiekijken? En dat ik dan een nieuwe bundel nodig heb wanneer ik een vaatwasser aanschaf? Nee, mijn energieleverancier verkoopt me kilowatt-uren. Hoe ik die besteed is aan mijzelf.
Of ik mijn mobiele telefoon nou gebruik voor een gesprek, een sms, een mms, een Skype-vergadering, het versturen van een email, het lezen van een tweet, het updaten van een Facebook-status, of whatever… uiteindelijk zijn het allemaal bits en bytes!
Dus zou ik alsjeblieft gewoon MB’s mogen gaan afrekenen?
Correct. Ik las laatst een boek over marketing-ethics waarin verteld werd dat Telecommunicatie focused op poor decisions van de klant. Bundels geven de illusie dat je kan kiezen, maar uiteindelijk zit het verdienmodel in dat mensen ze niet volledig opmaken of overschrijden (buiten-je-tarieven e.d.). Dit geeft aan op welk niveau telecomproviders met elkaar concurreren. Het is dus niet meer echt een service voor mensen, maar iets anders geworden 🙂 Dr zijn in Amerika wel bedrijven geweest die ff populair werden vanwege hun ‘what-you-use-is-what-you-pay’-service, maar helaas zijn deze niet opgewassen tegen de power (en bereik) van de grote jongens. Toch wel bizar dat we tegenwoordig niet meer aan dit circus kunnen ontsnappen.
Zou dat dan echt niet anders kunnen?